رتبه ایران در آثار ثبت شده در یونسکو

رتبه ایران در آثار ثبت شده در یونسکو

به گزارش ایرنا، 'سمیع الله حسینی مکارم' شامگاه شنبه در آیین «جان بخشی به قهوه انوشه نوش آباد» با بیان این مطلب افزود: در حال حاضر ۱۰ اثر معنوی کشور به ثبت جهانی رسیده و۶۰ اثر نیز در فهرست موقت سازمان یونسکو در انتظار ثبت جهانی است.

وی در پاسخ به انتقادها در زمینه اقدام برخی کشورهای همجوار برای ثبت آیین ها و آثار ناملموس ایران در یونسکو ، گفت: هر کشور درسال یک سهمیه برای ثبت اثر درسازمان یونسکو دارد و کشورما به دلیل این که کشوری کهن و با سابقه تاریخی و آثار بی شمار تاریخی و فرهنگی است ، امکان ثبت این همه آثار را یک جا ندارد.

وی افزود : کشورهای همسایه که آثار تاریخی محدودی دارند از این فرصت استفاده کرده و تعدادی از آثاری که متعلق به ایران است را به نام خود ثبت کرده اند.

حسینی مکارم با اشاره به این که در کشورما بیش از ۸۰۰ هزار اثر تاریخی وجود دارد، گفت : از این تعداد حدود ۱۰۰هزار اثر شناسایی شده و ۳۲ هزار اثر نیز به ثبت ملی رسیده است که از میان آنها تعداد ۲۹ اثر ثبت جهانی شده است.

معاون سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تصریح کرد : از سال ۲۰۰۴ میلادی که یونسکو میراث معنوی یا میراث ناملموس را به رسمیت شناخت، تلاش کرده ایم میراث ناملموس خود را در اولویت قرار دهیم که تاکنون نیز ۱۰ اثر را به ثبت جهانی رسانده ایم.

وی افزود : میراث ناملموس شاخه های متعددی دارد که از جمله آن می توان به تعزیه، نمایش های سنتی، آیین ها، آداب و رسوم، سوگواری ها، دانش های سنتی مثل طب و نجوم، قنات ها، صنعتگری سنتی و بادگیرها و موارد دیگر اشاره کرد که در ایران به تعداد زیادی یافت می شود که منطقه فرهنگی کاشان نیز رتبه های نخست را در این زمینه دارد و باید از این ظرفیت ها به خوبی استفاده کرد.

حسینی مکارم، ثبت نوروز در ایران را یکی از انتخاب های خوب پیشینیان دانست و گفت: آنان با ثبت نوروز، زمینه ایجاد دهها اثر فرهنگی را به وجود آوردند و نشان دادند که نوروز می تواند به عنوان دیپلماسی فرهنگی میان ملت ها عمل کند و باعث ایجاد صلح و دوستی و پیوند کشورها شود.

وی به اهمیت ثبت غذاها، نوشیدنی ها و خوردنی ها به عنوان میراث ناملموس اشاره کرد و افزود: این ابتکار و حرکتی که در شهر نوش آباد آغاز شده و نوشیدنی قهوه به عنوان اثری ناملموس درحال جان بخشی است، بسیار ارزنده و قابل ستایش است و نشانه ذوق و استعداد سرشار مردمان گذشته این شهر بوده که درعزاداری ها برای کاهش آلام و در جشن ها برای شادی، عرضه می شده است.

او در پایان خاطرنشان کرد : این اثر مستند سازی شده و جنبه اقتصادی آن نیز پیگیری می شود.